Adel verplicht. Noblesse oblie. In gedachten zei ik dat altijd als ik mijn collega Bles tegenkwam op de gang van het instituut waar we beiden werkten. Het was een rituele oprisping van mij, zo’n zinloze associatie die nergens op sloeg. Lees verder
Mijnheer en mevrouw Trap wisten veel. Wat zeg ik, ze wisten alles. Lees verder
Ik sta op jou te wachten bij de zij ingang van het rijksmuseum. Het is droog. Aan de overkant van het museumplein is – in een waas- het concertgebouw te zien. Mensen stappen uit de tram. Lees verder
Het was een eenvoudig eethuisje in de Ardennen: stenen vloer, vrolijk snorrende kachel in de hoek, geen gasten. De hele dag hadden we gewandeld onder een grijze regenlucht. Lees verder