Adel verplicht. Noblesse oblie. In gedachten zei ik dat altijd als ik mijn collega Bles tegenkwam op de gang van het instituut waar we beiden werkten. Het was een rituele oprisping van mij, zo’n zinloze associatie die nergens op sloeg. Lees verder
Mijn moeder kon goed koken. Haar specialiteit was taarten bakken. Lees verder
Mijnheer en mevrouw Trap wisten veel. Wat zeg ik, ze wisten alles. Lees verder
Vanmorgen kwam er een klein mannetje met een zuur gezicht de kamer binnen.
Wilt u naar de kerkdienst vroeg hij. Een moment dacht ik dat hij een
keppeltje op had, maar het was zijn kalende kruin die oplichtte. Lees verder
In de senior common room van de universiteit van Malawi was zijn stem van verre te horen: ‘When I was in Uganda,’ zei hij Lees verder
Een van mijn opstellen op de middelbare school ging over een man die gevangen genomen was. Hij lag in een kerker onder een kasteel en bij vloed kwam het water door een getraliede opening zijn verblijfplaats binnen. Lees verder
Met een huifkar trekken door de wereld.’s Ochtends joechei roepen Lees verder
Ik sta op jou te wachten bij de zij ingang van het rijksmuseum. Het is droog. Aan de overkant van het museumplein is – in een waas- het concertgebouw te zien. Mensen stappen uit de tram. Lees verder
De plaatsvervanger van God op aarde is de paus. Als hij ex cathedra spreekt is zijn woord wet. Ze geloven er zelf niet in die pausen. Lees verder
Mijn tante Hanna was uitgesproken klein. Ze had zwarte krulletjes, kooltjes van ogen en een hoge babyachtige stem. Lees verder